Przeważnie cena kastracji kota (kocura) to ok. 100 zł. Kastracja kotki (sterylizacja również) jest droższa, ponieważ zabieg jest bardziej inwazyjny. Nie tylko trwa dłużej, ale w czasie zabiegu zostaje użytych więcej różnych środków. Koszt wykastrowania kotki waha się od 150 do 300 zł.
W piątek( mój pies miał zabieg kastracji. Przez cztery dni po nim brał goiło się pięknie( opuchlizna zeszła, zaczerwieniona skóra zbladła zaraz na drugi dzień, szwy piękne) Do że mój pies ma spuchnięty cały worek szwach nie ma podrażnienia i nic sie nie to tak jakby miał nadal jądra i to z samego rana byłam u weta : obejrzał, zdjął szwy, zaszczepił przeciw wściekliżnie i powiedział, że po paru dniach samo mu przejdzie( prawdopodobnie mógł sie uderzyć lub nadwyrężył sobie bieganiem, skakaniem) To co mnie jednak nadal niepokoi to to,że całe to opuchnięte miejsce jest dosyć ciepłe i nieco zaczerwienione( równomiernie).Dodam, że samopoczucie ma bardzo czas chce się bawić, apetyt,załatwia się normalnie. Niewiem może przesadzam:roll: , ale troche sie jest dla mnie, że pies może mieć opuchnięte po samym zabiegu,ale jemu wszystko sklęsło i dopiero po kilku dniach pojawiła się opuchlizna, i to jeszcze nie zwiazana z samymi szwami. Proszę, poradżdżcie co robić? Może jednak odczekać pare dni. Czy w razie ew. leczenia nie będzie przeszkadzać podana szczepionka przeciw wściekliżnie?:roll: Quote
Warto wiedzieć, że agresywny pies na spacerze to niekoniecznie wina innych psów czy ludzi. Niektóre czworonogi cierpią na tzw. agresję smyczową. Oznacza to, że zachowują się agresywnie, kiedy są na smyczy. Nie oznacza to, że powinieneś przestać wychodzić z psem na spacery ani że może on biegać po parku bez smyczy.
Kastracja i sterylizacja zwierząt są jednymi z podstawowych zabiegów, którym poddawane są psy bezdomne, ale również te posiadające swoich właścicieli. Pomaga opanować burzę hormonalną, zapobiega ucieczkom psów w celach prokreacyjnych, ale również eliminuje ryzyko przypadkowego zajścia w ciążę u suczek. Czy pies po kastracji faktycznie przybiera na wadze? Pies po kastracji jest leniwy i gruby To stwierdzenie każdy z miłośników psów słyszał niejednokrotnie. Trudno powiedzieć, skąd się bierze. Nawet psy sportowe czy pracujące, dla polepszenia wyników treningów i własnego zdrowia, przechodzą zabiegi – a po nich kontynuują ćwiczenia. Jeśli jednak czyjś pies regularnie wyprawiał się na samodzielne wycieczki, gdy tylko poczuł cieczkę w okolicy, a po kastracji zaniechał tych wypadów – można odnieść wrażenie, że nagle stał się leniwy. Faktem jest natomiast, że w niektórych przypadkach zmiany hormonalne, które zachodzą po zabiegu kastracji, mogą wpływać na spowolnienie przemiany materii, zwłaszcza do spółki z innymi elementami (np. niewykrytymi zaburzeniami pracy wątroby czy nawet starszym wiekiem). W rzeczywistości zarówno to, czy pies ma ograniczoną aktywność fizyczną, jak i to, czy jest gruby, zależy jedynie od opiekuna. W rękach człowieka, który nie fatyguje się z czworonogiem na dłuższe spacery, a w dodatku nie ogranicza mu dawki żywieniowej, tylko dokarmia – faktycznie pies po kastracji może stać się leniwy i gruby. Zwłaszcza gdy najpierw stanie się gruby, a potem jego organizm nie będzie w stanie podołać większej aktywności. Żywienie psa po kastracji Podstawowe pytanie brzmi: czy po kastracji pies musi przechodzić na specjalną suchą karmę, przeznaczoną dla czworonogów po zabiegu? Zdecydowanie nie! Jeśli pies dobrze reaguje na dotychczasowy pokarm, to nie trzeba specjalnie zmieniać mu diety – warto natomiast obserwować, czy jego waga nie zaczyna rosnąć. Jeśli tak się dzieje, to pierwszym krokiem powinno być po prostu ograniczenie dotychczasowej, dziennej dawki karmy. Warto pamiętać, że w tę dawkę wliczają się również smakołyki dawane podczas treningów czy dokarmianie pod stołem. To wszystko zaliczamy do codziennej porcji żywienia, a potem ograniczamy w stosownych proporcjach, obserwując psa. Dla osób, które nie mają czasu czy nie chcą czynić takich obserwacji, oczywiście wprowadzenie karmy dla psów sterylizowanych może być dobrym rozwiązaniem. Jest jednak jeden warunek: karma musi być dobrej jakości, a nie tylko posiadać stosowny napis na opakowaniu. Najpierw więc analizujemy skład, a potem decydujemy się na zakup.
793 views, 40 likes, 37 loves, 8 comments, 13 shares, Facebook Watch Videos from Fundacja Dla Zwierząt Bahati: #nickfb #interwencjebahati Nick odebrany z łańcucha jest już po kastracji i spa. Pies
Gatunek: psy Co to jest kastracja? Kastracja, czyli operacyjne odjęcie gonad, to zabieg chirurgiczny, na skutek którego zwierzę staje się nieodwracalnie bezpłodne. Samicom usuwa się jajniki, jajowody i macicę (łac. ovariohisterectomia), samcom jądra i najądrza. Wykastrowana samica nigdy już nie będzie miała potomstwa i cieczki, wykastrowany samiec nie będzie więcej odczuwał popędu płciowego. Zwierzęta wracają do zdrowia raptem w ciągu kilku dni po zabiegu. Można go przeprowadzać w każdym wieku pacjenta, chociaż należy zastanowić się nad ich zasadnością w przypadku leciwych staruszków (o ile nie zachodzą wskazania medyczne, np. nowotwory narządów rodnych). Oczywiście najlepiej jest kastrować zwierzę młode i zdrowe. Najnowsze badania dowodzą, że suki najlepiej kastrować tuż przed pierwszą cieczką lub miesiąc po niej, gdyż dzięki temu zabieg niemal w stu procentach chroni ją przed ewentualnym zachorowaniem na nowotwór gruczołu mlekowego. Wczesna kastracja nie ma żadnego negatywnego wpływu na rozwój psychiczny i fizyczny suki. Zasadniczo niewskazana jest kastracja w czasie cieczki (z racji nadmiernej kruchości macicy), chociaż nie jest ona bezwzględnym przeciwwskazaniem. Natomiast ciąża, nawet wysoka, nie stoi na przeszkodzie do wykonania zabiegu - kastracja aborcyjna niesie ze sobą ryzyko zbliżone do cesarskiego cięcia. Zależy ono wtedy od wieku zwierzęcia, jego ogólnego stanu zdrowotnego oraz umiejętności prowadzącego lekarza weterynarii. Zresztą podobnie jak przy zwykłej kastracji. Po porodzie kastracja jest możliwa po ustaniu laktacji (chyba że żadne młode z miotu nie przeżyło). Dla samców optymalny wiek to 7-12 miesiąc życia. Jak każdy zabieg medyczny, kastracja ma swoje plusy i minusy. Zalety kastracji: Ochrona suki przed ropomaciczem Ropomacicze może się przytrafić każdej suczce, bez względu na jej wiek, fakt czy miała potomstwo, czy miewa ciąże urojone i bez względu, jaka jest jej ogólna kondycja groźna choroba może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Czasem na ratunek jest już za późno. Zwłaszcza, jeśli mamy do czynienia z ropomaciczem zamkniętym, które nie daje żadnych jednoznacznych objawów. Nie każdy właściciel w porę zorientuje się, że z suczką dzieje się coś niedobrego, nie każdy weterynarz w porę postawi właściwą diagnozę. Jedynym ratunkiem dla suczki jest szybka kastracja. Niestety wtedy taki zabieg jest już znacznie trudniejszy niż u osobnika zdrowego. Macica jest wypełniona ropą, lekarz musi więc bardzo uważać, by jednym nieostrożnym ruchem skalpela nie doprowadzić do jej wylania się do jamy brzusznej. Suczka jest osłabiona chorobą, więc jej organizm gorzej znosi narkozę, a rekonwalescencja po zabiegu trwa dłużej. Natomiast kastracja chroni przed ropomaciczem w 100%, z tej prostej przyczyny, że podczas zabiegu macica jest nieodwracalnie usuwana. Ochrona suki przed nowotworami narządów rodnych Logiczne jest, że jeśli suka nie ma jajników, czy macicy, to nie może zachorować na raka tych narządów. Ochrona suki przed nowotworem gruczołu mlekowego Wczesna kastracja suki niemal w 100% chroni ją przed tą groźną chorobą. Im później wykonuje się zabieg, tym jego funkcja ochronna jest mniejsza. Kastracja po czwartej cieczce nie ma już właściwie żadnego wpływu na to, czy suczka zachoruje na raka sutka, czy nie, może jednak spowolnić jego ewentualny rozwój. Zapobieganie ciążom urojonym Ta przypadłość jest nie tylko uciążliwa dla właściciela suczki, ale również szkodliwa dla zdrowia jej samej, gdyż ciąże urojone nie pozostają bez wpływu na psychikę zwierzęcia. Kastracja całkowicie eliminuje tę przykrą przypadłość. Stabilizacja psychiczna Większość suczek ma cieczkę dwa razy w roku. Ale zdarzają się też takie, u których występuje ona częściej. Podczas cieczki suczka jest rozkojarzona, nerwowa. Przez te kilka tygodni jej jedyna aktywność ruchowa to krótkie spacery na smyczy. Staje się więc apatyczna i znudzona. Z kolei przez pewien czas po cieczce suki są ostrzejsze, bardziej pobudliwe. Tymczasem kastracja eliminuje to zupełnie. Wykastrowana suczka przez cały czas, bez przeszkód może cieszyć się życiem, bawić na świeżym powietrzu, chodzić na długie spacery. Po prostu cały czas jest w formie. Zapobieganie nowotworom układu płciowego, przepuklinom, schorzeniom prostaty u samca Psy, jak i suczki mają swoje płciowe przypadłości, które mogą skończyć się nawet śmiercią zwierzęcia. Oczywiście o wiele prościej niż leczyć, jest zapobiegać tym chorobom. Wykastrowany samiec staje się mniej pobudliwy, nie wdaje się w bójki o sukę z innymi samcami, zasadniczo nie ma skłonności do włóczęgostwa, ma mniej dominujący charakter Samiec, którego nie rozprasza popęd płciowy (a przecież na kontakt z samicami w rui jest narażony przez cały czas) staje się bardziej stabilny psychicznie, bardziej oddany człowiekowi, bardziej skłonny do współpracy z nim, lepiej koncentruje się na zadaniach, jakie ma do wykonania (np. na stróżowaniu obejścia). Znacznie obniżone zostają skłonności do włóczęgi, które wcześniej uprawiał w poszukiwaniu samic, roztaczających tak miłą dla jego nosa woń, jest więc łatwiejszy do upilnowania, nie grozi mu śmierć pod kołami samochodu, czy pobyt w schronisku, gdzie trafił, ponieważ uznano go za jednak pamiętać, że z wiekiem takie zachowania mniej są sterowane hormonem płciowym - testosteronem, a stają się raczej wyuczonym nawykiem. Kastracja w późnym wieku może więc nie przynieść tutaj oczekiwanych efektów. Niemniej jednak, wciąż będzie chroniła psa przed przypadłościami zdrowotnymi. Kastracja zapobiega przypadkowym ciążom, a co za tym idzie niekontrolowanemu przyrostowi naturalnemu psów Tę zaletę naprawdę trudno jest przecenić. Nawet najlepiej wyszkolone psy i suki głuchną na nawoływania właścicieli, kiedy do głosu dochodzi popęd płciowy. Kiedy samiec poczuje samicę w rui staje się zdolny do nieprawdopodobnych wręcz wyczynów. Dwumetrowy płot, którego normalnie nie dałby rady przeskoczyć, nagle przestaje być przeszkodą. Suka w rui też zrobi wszystko, byle tylko dostać się do samca. Czasem wystarczy więc chwila nieuwagi najczujniejszego nawet właściciela. Tylko kastracja daje stuprocentowe zabezpieczenie przed niechcianym przychówkiem naszego pupila. Wady kastracji: Nieodwracalność zabiegu Ale przecież po to wykonuje się ten zabieg, aby mieć spokojną głowę w temacie raz na zawsze. Ryzyko związane z narkozą Istnieje, jak przy każdym zabiegu wykonywanym w znieczuleniu ogólnym. Na szczęście jest minimalne, a można je jeszcze dodatkowo zmniejszyć. Przed każdą operacją zwierzę należy dokładnie przebadać, również kardiologicznie (pamiętajmy, że nie każda choroba serca uniemożliwia przeprowadzenie operacji - jeśli Twój pies ma chore serce, musisz po prostu poradzić się doświadczonego lekarza weterynarii). Obecnie dostępne są nowoczesne środki do znieczulania ogólnego, np. narkoza wziewna. Jest to metoda droższa, ale znacznie bezpieczniejsza. Sam zabieg nie jest zbyt skomplikowany, doświadczony weterynarz przeprowadza go w ciągu kilkunastu, najwyżej kilkudziesięciu minut, więc pies jest poddany narkozie tylko przez krótki okres czasu. Skłonność do nadwagi Ale pamiętajmy, że zwierzę nie tyje z powietrza. Jeśli nasz pupil przybiera na wadze, oznacza to, że powinniśmy mu zmniejszyć porcje jedzenia, albo zwiększyć dawkę ruchu i na pewno waga wróci do normy. U wykastrowanych suk może wystąpić nietrzymanie moczu Na szczęście zdarza się to raptem u 2% wykastrowanych suczek. Nie jest to poważna dolegliwość, a łatwo jej zaradzić, regularnie aplikując zwierzęciu lek zapewniający prawidłową pracę zwieracza cewki moczowej. Reasumując, kastracja ma o wiele więcej zalet niż wad. Plusy tego zabiegu są dla zdrowia i samopoczucia naszych zwierząt o wiele bardziej znaczące niż minusy. Czemu więc to popularne w całym cywilizowanym świecie rozwiązanie, w Polsce wciąż budzi tak wiele kontrowersji? Przyczyną jest brak właściwej wiedzy opiekunów zwierząt. To właśnie ignorancja w tej dziedzinie sprawia, że zamiast dawać wiarę rozsądnym argumentom, ludzie ulegają presji mitów i zabobonów, szerzonych niestety również przez niektórych lekarzy weterynarii. Mity dotyczące kastracji zwierząt: Kastracja jest nienaturalna Owszem, jest nienaturalna. Ale idąc tym tokiem rozumowania, naturalna jest śmierć suki z powodu ropomacicza... Bo przecież leczenie tej groźnej choroby też jest nienaturalne. Nie powinniśmy więc leczyć psów, kiedy zachorują, bo to niezgodne z naturą. Ba, wszystkie nasze wypieszczone i ukochane psy powinniśmy wywieźć do lasu i zostawić na pastwę losu, bo przecież nienaturalne jest trzymanie ich w domach, mieszkaniach... Absurd, prawda? Tymczasem odkąd człowiek udomowił psa, życie tych zwierząt ma już niewiele wspólnego z naturą. Dlatego musimy zdać sobie wreszcie sprawę z obowiązków, jakie na nas ciążą. Bo człowiek powinien w końcu wziąć odpowiedzialność za istoty, które udomowił. To właśnie przez nas, ludzi, istnieją tak makabryczne miejsca jak schroniska dla bezdomnych zwierząt. To my doprowadziliśmy do tego, że psów jest zbyt wiele. To właśnie przez nas tysiące zwierząt w schroniskach jest usypianych. To jest naturalne? To już „zwolennikom naturalności” nie przeszkadza? Sami odpowiedzcie sobie na pytanie, co dla psów jest lepsze: nienaturalne życie za kratami, nienaturalna śmierć w schronisku, czy nienaturalne zapobieganie chorobom i nadmiernemu rozmnażaniu? Każda suczka powinna mieć raz w życiu szczenięta "dla zdrowia" Kosmiczna bzdura. Nie ma żadnych medycznych powodów, dla których suczka musiałaby raz w życiu być pokryta. Ciąża nie zapobiegnie ani hormonozależnym chorobom nowotworowym, ani ropomaciczu, ani ciążom urojonym. Te ostatnie, po jednokrotnym odchowaniu szczeniąt, mogą się wręcz nasilić. Pamiętajmy przy tym, jak wielkim wysiłkiem dla organizmu suki jest ciążą i poród. Tak jedno, jak i drugie może spowodować komplikacje zagrażające nie tylko zdrowiu, ale i życiu zwierzęcia. Wbrew obiegowym opiniom, ciąża nie wpływa też dodatnio na zachowanie suczki. Nie łagodzi jej charakteru, nie sprawia, że stanie się bardziej posłuszna. W przypadku jakiś problemów behawioralnych pomóc może tylko profesjonalne szkolenie. Zajrzyj do pobliskiego schroniska i naocznie przekonaj się, ile jest tam bezdomnych, cierpiących psów. Wiele z nich pochodzi właśnie z takiego "zdrowotnego" miotu... "Nie mogę pozbawić swojej suczki radości macierzyństwa" Kolejna brednia, wynikająca z antropomorfizacji psów. Większość z nas jest bardzo emocjonalnie związana ze swoimi pupilami. I przez to błędnie przypisuje psom ludzkie uczucia. Zapominamy, że pies to zwierzę, które kieruje się w życiu instynktem, a nie uczuciami. To nie uczucia macierzyńskie pchają je do rozrodu. To czysto biologiczny instynkt. Bo cóż to za uczucia macierzyńskie, które każą matce odrzucać, czy nawet zabijać słabe i chore dzieci? Człowiek swoje dziecko będzie chciał za wszelką cenę ratować. Suczka słabe i chore szczenię odrzuci, nie będzie go karmić, skaże je na śmierć. I cóż to za uczucie, które trwa raptem kilka tygodni? Gdyby kobiecie po kilku tygodniach, czy nawet latach odebrano dziecko, to byłoby to jej życiową tragedią. Natomiast psie szczenięta zazwyczaj już po 8 tygodniach stają się samodzielne, a suczka nie dość, że nie popada z tego powodu w depresję, to jeszcze jest wręcz zadowolona, że nareszcie ma z głowy uciążliwe młode. A po niedługim czasie zapomina, że w ogóle kiedykolwiek była matką. "Mojej suczce będzie smutno, że inne suki mają szczeniaki, a ona nie. Będzie tęskniła za byciem mamą" I znów kłania się uczłowieczanie psów... Jeszcze raz powtórzmy: to nie uczucia skłaniają sukę do posiadania potomstwa, tylko wyprany z uczuć instynkt. Kiedy suczka instynktu nie odczuwa, to nie odczuwa też chęci posiadania potomstwa. Kastrując suczkę pozbawiamy ją właśnie instynktu nakazującego jej rozmnażać się. Będzie to dla niej stan zupełnie naturalny, tak jak naturalne są dla niej okresy między cieczkami. Bo przecież kiedy suczka nie ma cieczki, to ani jej w głowie posiadanie potomstwa. Nie siedzi i nie rozmyśla: „Bo ta Saba zza płotu to ma cieczkę, a ja nie. Ona już niedługo będzie mieć dzieci, a ja biedna jeszcze tyle muszę czekać....”. Tak samo nie będzie siedzieć i rozmyślać po kastracji. Psy nie mają zdolności abstrakcyjnego myślenia. Pozbawione instynktu płciowego, nie będą odczuwały jego braku. A co za tym idzie, w żaden sposób nie będą tęskniły za posiadaniem szczeniąt. "Nie chcę pozbawiać swojego psa uciech seksualnych. Będzie cierpiał, wiedząc, że już nie może..." Psy nie uprawiają seksu dla przyjemności. Kopulują w jednym celu - żeby mieć potomstwo. Kastrując psa, pozbawiamy go instynktu płciowego, a więc i chęci kopulacji. Wykastrowany samiec nie odczuwa potrzeby krycia, a samice w rui niewiele go obchodzą. Podobnie suki – kiedy są wykastrowane, to zachowują się tak samo, jak wtedy, gdy nie mają cieczki - ani im w głowie "seks". Kiedy samiec, albo samica nie odczuwają popędu płciowego (bo nie ma cieczki, nie czuje suki w rui, bądź jest wykastrowane), to mają w nosie seksualne uciechy. Wolą poganiać za patykiem, bo to dla nich większa radość. Zastanówmy się też, kiedy tak naprawdę pies cierpi. Czy wtedy, gdy nie odczuwa potrzeby kopulacji, czy może wtedy, gdy taką potrzebę odczuwa, ale człowiek nie pozwala mu jej spełnić? Popęd płciowy to najpotężniejszy instynkt w naturze. Kiedy samiec wyczuwa suczkę w rui, to celem jego życia staje się prokreacja. Podobnie z suką w cieczce. Wniosek: mamy pozwolić, żeby nasz samiec krył każdą sukę w rui, jaka się nadarzy w okolicy? A naszej suczce podczas cieczki mamy pozwalać na parzenie się z każdym napotkanym samcem? Bo przecież zabraniając im tego, narażamy je na stres i cierpienie...Czy nie lepiej dla psów jest je po prostu wykastrować? W imię nienarażania na stres i cierpienie, związane z niemożnością zrealizowania ich najsilniejszego instynktu? „Po kastracji mój pies stanie się leniwy i bez charakteru” Kastracja powoduje jedynie zmniejszenie agresji dominacyjnej samca. Nie wpływa natomiast na instynkt obrony, czy pilnowania posesji. Wręcz przeciwnie. Jeśli mamy psa – stróża, to po kastracji będzie on nawet lepiej wykonywał swoje zadanie. Bo kiedy pies wyczuje sukę w rui, to ani mu w głowie stróżowanie terenu - przy pierwszej nadarzającej się okazji ucieknie, żeby zaspokoić swój popęd. Pamiętajmy też, że złodzieje często podrzucają na pilnowany przez samca teren sukę w rui. I kiedy pies zajmuje się atrakcyjną samicą, oni spokojnie i bez pośpiechu Cię okradają. Na wykastrowanego psa taka sztuczka nie podziała. „Nie wysterylizuję suczki, bo tak fajnie jest mieć szczeniaki” Chcesz zaspokoić ten dziwnie pojęty własny instynkt macierzyński? Zapraszamy do najbliższego schroniska. Tam zawsze są szczenięta, które wymagają troskliwej i czułej opieki. Przyda się każda para rąk do pomocy. „Mój pies jest wyjątkowy. Chcę mieć po nim potomstwo” I znów zapraszamy do schroniska. Pełno tam „wyjątkowych”, "jedynych w swoim rodzaju” psów... Bo przecież każdy pies jest wyjątkowy! A jeśli Twój pies jest wyjątkowy, to i jego potomkowie również, prawda? Powinny więc obchodzić Cię ich losy! Pamiętaj, że stajesz się odpowiedzialny nie tylko za dzieci swojej suczki, ale również za jej wnuki, prawnuki, itd... Przecież w nich też płynie krew Twojego „wyjątkowego” psa! A jaką masz pewność, że te wnuki i prawnuki trafią w ręce odpowiedzialnych właścicieli? Że nie skończą w schronisku, albo przywiązane sznurkiem do drzewa w lesie? Pamiętaj też, że nawet jeśli Twoje zwierzę jest rasowe, ma rodowód i uprawnienia hodowlane, to jeszcze nie znaczy, że koniecznie musi mieć potomstwo. Spójrz na to obiektywnie i zastanów się, czy faktycznie rasa tak bardzo ucierpi bez jego genów... „Szczeniaki mojej suczki nie trafią do schroniska. Już mam na nie chętnych” A pomyślałeś o szczeniakach, które już są w schroniskach? Co z nimi? Pamiętaj, że każdy szczeniaczek od Ciebie zabiera potencjalny dom zwierzęciu ze schroniska. Jeśli więc Twoi znajomi tak bardzo chcą mieć psa, to zamiast powoływać na świat nowe psie istnienia, zabierz ich do schroniska. Niech dadzą dom jednemu z tych, które tak bardzo tego potrzebują. „Zabieg jest niepotrzebny. Umiem dopilnować swoje zwierzę” Mawia się, że przypadki chodzą po ludziach. Czasem wystarczy nawet chwila nieuwagi, by suczka zaszła w ciążę. Wystarczy na moment spuścić psa z oka, by pobiegł do suki w rui i ją pokrył. Smycz może się zerwać, płot dla gnanego popędem płciowym psa może okazać się żadną przeszkodą... „Nawet jeśli suczka zajdzie w ciążę, to są sposoby na to, żeby nie było szczeniaków” Owszem, po nieplanowanym kryciu można podać suce hormonalne środki wczesnoporonne. Jednak większość weterynarzy odradza takie rozwiązanie. Nie są to środki obojętne dla zdrowia zwierzęcia - u wielu suk dochodzi do rozregulowania gospodarki hormonalnej, co może wywołać m. in. ropomacicze. Zwiększa się też ryzyko zachorowania na nowotwory hormonozależne. Dlatego, po nieplanowanym kryciu, najrozsądniejszym i najbezpieczniejszym dla suki rozwiązaniem jest kastracja. Pamiętaj, że szczenną sukę również można wykastrować. Natomiast jeśli masz wątpliwości natury moralnej, to zastanów się, co jest bardziej etyczne: skazywanie szczeniąt i ich potomków na niepewny, być może tragiczny los, czy dokonanie kastracji aborcyjnej? Kastracja to jedyny w pełni skuteczny i humanitarny sposób, aby ograniczyć populację psów. To nie natura, ale my ludzie decydujemy, czy nasze psy będą mieć potomstwo, czy nie. Decydujmy więc mądrze. Zabiegi nie muszą być drogie. Wiosną wiele zakładów leczniczych dla zwierząt wykonuje je po obniżonych cenach. Żadnej suczce szczeniaki nie są potrzebne do szczęścia. Kastrując psy nie czynimy im żadnej krzywdy. Po zabiegu dostają środki przeciwbólowe, więc nie cierpią. Już kilka dni potem zapominają, że w ogóle przeszły operację. Stosowane we współczesnej medycynie weterynaryjnej szwy są całkowicie rozpuszczalne, a więc bezobsługowe. Okres rekonwalescencji po zabiegu jest o wiele krótszy, niż łącznie wszystkie te dni, kiedy suczka na spacerach nie mogła z powodu cieczki swobodnie biegać i bawić się, czy kiedy musieliśmy brać na smycz psa, z powodu obecności w okolicy samic w rui. Wykastrowane zwierzęta nie cierpią psychicznie z powodu niemożności posiadania potomstwa. Cierpią za to te, które odczuwają popęd płciowy, a nie mogą go zaspokoić. Kastracja zapobiegają groźnym chorobom, na które mogą zapaść nasi pupile. Kastrując psa dajemy dowód na to, że jesteśmy mądrymi właścicielami, świadomymi odpowiedzialności za nasze zwierzęta. Tylko w ten sposób zyskujemy pewność, że przez nieuwagę nie powołamy na świat kolejnych, nikomu niepotrzebnych psich istnień. Udowadniamy, że jesteśmy wrażliwymi ludźmi, których obchodzi własne zwierzę i dobro wszystkich psów. Gatunek: koty Rokrocznie ginie tysiące kotów, ponieważ nie ma dla nich wystarczającej ilości domów, w których mogłyby zamieszkać. Problem ten wynika, podobnie jak u psów, głównie z niekontrolowanego i żywiołowego rozmnażania się tych zwierząt. Kocice mogą mieć co roku kilka miotów młodych – w każdym miocie jest ok. 4 kociąt, jednak może ich być więcej. Trudno jest znaleźć dom dla min. 4 kociąt z każdego miotu, a jeśli pomnożymy tę liczbę przez ilość miotów i płodnych kocic, to skala problemu staje się zatrważająca. Kocica spodziewająca się potomstwa oraz opiekująca się młodymi wymaga dodatkowego pożywienia. Ponadto może być bardzo wojowniczo nastawiona, chroniąc swoje potomstwo, w związku z czym stanowić będzie niebezpieczeństwo dla dzieci, chcących np. bawić się z młodymi. Tymczasem kastracja kocicy sprawi, że straci ona zainteresowanie parzeniem się, a obce kocury będą się od niej trzymać z daleka. Niewykastrowane kocury mają zwyczaj rozprzestrzeniania nieprzyjemnego (dla ludzi) zapachu, przyciągającego samice, w celu oznaczenia swojego terytorium. Kastracja eliminuje ten zwyczaj. Ponadto niewykastrowane kocury, rywalizując między sobą, często staczają walki, wywołujące obrażenia, których leczenie może być potem kosztowne. Nowoczesny sprzęt i środki weterynaryjne sprawiają, że zabiegi chirurgiczne na zwierzętach stają się coraz bezpieczniejsze, a mali pacjenci wracają do zdrowia dużo szybciej niż w przeszłości. Weterynarz będzie wiedział, kiedy najlepiej poddać kota zabiegowi. Nie ma przeciwwskazań medycznych, aby mogło to nastąpić – u kocicy – przed pierwszym miotem. Kocice najwcześniej można kastrować ok. 6 miesiąca życia (po wymianie zębów). Po porodzie (jeśli nie karmi) należy odczekać 7-10 dni, jeśli karmi - ok. 5 tyg. Poza zmniejszaniem ilości niechcianych kociąt, zabieg kastracji ma więc także wiele innych zalet. Kocice i kocury im poddane są dużo zdrowsze, mają szansę żyć dłużej i na pewno spokojniej.
Ta strona korzysta z ciasteczek (cookies). Klikając „Zaakceptuj wszystkie”, wyrażasz zgodę na użycie WSZYSTKICH plików cookie. Możesz także odwiedzić „Ustawienia cookies”, aby wybrać ustawienia.
Kastracja nie służy zdrowiu Przeciwnicy ingerencji w naturę często kwestionują możliwość istnienia pozytywnych skutków kastracji. Tymczasem znacznie zmniejsza ona ryzyko zachorowania suki na nowotwór sutka, choć tylko pod warunkiem, że zostanie przeprowadzona przed pierwszą (największy wpływ), a w każdym razie przed drugą rują (mniejszy wpływ). Kastracja wykonana później nie działa już ochronnie. Zabieg ten może być zalecany także w wypadku chorób niezwiązanych z układem rozrodczym, na przykład przy cukrzycy. U chorej suki zmiany hormonalne towarzyszące rui bardzo utrudniają unormowanie stężenia glukozy we krwi. Ponadto u niektórych suk sterylizacja może doprowadzić do wyzdrowienia. Zabieg ten jednak nie zapobiega zachorowaniu na cukrzycę. Chorobą, której kastracja pozwala całkowicie uniknąć, jest natomiast tzw. ropomacicze. U suk poniżej czterech lat występuje ono stosunkowo rzadko, później jednak zachorowalność na nie zdecydowanie rośnie. Szwedzcy badacze stwierdzili, że do ukończenia 10 lat zachorowała prawie 1/4 dużej populacji suk. Ponieważ pierwsze objawy tej dolegliwości dość łatwo przeoczyć, właściciele często orientują się, że dzieje się coś złego, dopiero gdy pies jest już poważnie chory. O ile suka nie jest przeznaczona do hodowli, najczęściej zalecanym leczeniem jest w tym wypadku kastracja. Może być ona najlepszym rozwiązaniem również wtedy, gdy u suki po każdej rui powtarzają się ciąże urojone z obfitą laktacją, zapaleniem sutków i znacznym obniżeniem nastroju. Kastracja samców ze względów medycznych jest zalecana zawsze w przypadku gruczolaków odbytu, występujących u starszych psów. Kastracja to cudowny lek na agresję Kastracja osłabia popęd płciowy i oddziałuje na agresję psa okazywaną w stosunku do innych dorosłych samców (spotykanych przypadkowo lub należących do tej samej grupy społecznej). Jeżeli jednak pies rzuca się na inne psy bez względu na ich płeć i wiek, nie można liczyć na poprawę po kastracji, bo motywacja do tych ataków jest prawdopodobnie niezależna od testosteronu (może być np. związana ze strachem lub popędem łowieckim). Ponadto w wypadku psa, który od dłuższego czasu zachowuje się agresywnie wobec innych samców, kastracja będzie mniej skuteczna. Wielokrotnie powtarzane zachowanie warunkuje się i bez terapii behawioralnej nie zniknie. Usunięcie jąder często jest zalecane, gdy mamy do czynienia z agresją psa w stosunku do właścicieli. Operacja nie ma jednak szansy rozwiązać tego problemu. Zawsze wymaga on wprowadzenia wielu zmian w środowisku psa oraz w sposobach komunikowania się i postępowania z nim. W wypadku suk okres rui i następnych dwóch miesięcy to czas zwiększonej agresywności w stosunku do innych psów, co może powodować poważne zaostrzenia konfliktów między sukami mieszkającymi w tym samym domu. Ponadto ciąży urojonej może towarzyszyć duża agresywność także wobec domowników. Na przejawy agresji na tym tle kastracja na pewno pomoże. Kastracja nie ma negatywnych konsekwencji zdrowotnych Kastracja może też niestety mieć niepożądane skutki. Najbardziej uciążliwe jest nieświadome popuszczanie moczu, co zachodzi zwykle, gdy pies leży. Problem ten występuje częściej u dużych ras i dotyczy przede wszystkim suk, ale zdarza się też u samców (choć połowa cierpiących na tę przypadłość samców jest niewykastrowana). W wypadku suk często wiąże się to z otyłością – wtedy odchudzenie zwierzaka może rozwiązać problem. Zazwyczaj pomaga kilkutygodniowa terapia lekowa, ale bywa, że środki trzeba podawać do końca życia. Możliwe, choć jeszcze niezbyt popularne, są chirurgiczne sposoby rozwiązywania tego problemu, np. poprzez podszycie pęcherza moczowego czy wstrzyknięcie kolagenu, by wzmocnić mięśnie. Kastracja i psów, i suk zwiększa ryzyko zerwania więzadła krzyżowego przedniego w stawie kolanowym, wystąpienia niedoczynności tarczycy oraz kilku nowotworów (naczyniakomięsaków śledziony i serca oraz mięsaka kości). Jeśli u psa wystąpią zmiany w zachowaniu związane ze starzeniem się (przypominające demencję u ludzi), to stwierdzono, że u wykastrowanych samców postępują one szybciej niż u niewykastrowanych. Podobnie rzecz może się mieć w wypadku starych suk, ale nie zostało to dowiedzione. Największe zagrożenie dla zdrowia wykastrowanych samców stanowi rak prostaty, występujący u nich czterokrotnie częściej niż u niewykastrowanych. Trzeba jednak pamiętać, że kastracja w znacznym stopniu chroni przed innymi chorobami prostaty, co prawda nie śmiertelnymi, ale za to występującymi o wiele częściej niż rak. Kastracja jest całkowicie bezpieczna Kastracja jest dziś wykonywana często, niemal rutynowo. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to zabieg chirurgiczny przeprowadzany w narkozie, a więc do pewnego stopnia ryzykowny. Postęp medycyny i coraz lepsze środki anestezjologiczne pozwalają ryzyko zminimalizować, ale nie wykluczyć. Dlatego nie powinno się kastrować zwierząt cierpiących np. na choroby serca, nowotwory, choroby metaboliczne, czy mających kłopoty z krzepliwością krwi. Z drugiej strony kastracja bywa zabiegiem ratującym życie (np. w przypadku ropomacicza) – wtedy oczywiście należy ją przeprowadzić, nawet gdy wiąże się to z dużym ryzykiem. Kastracja to drogi zabieg Kastracja nie musi być droga. Koszty zabiegu są różne w poszczególnych miastach i gabinetach weterynaryjnych, zależą też od wielkości zwierzęcia. Za suki dużych ras (kastracja samców jest tańsza) w Warszawie można zapłacić nawet 500 złotych. A oszczędzać – jak to na zdrowiu – należy raczej z umiarem. Dlatego, słysząc o wyjątkowo atrakcyjnej cenie, warto wcześniej sprawdzić, jaką reputacją cieszy się dany lekarz weterynarii. Aniela Roehr ze Stowarzyszenie Obrońców Zwierząt Arka przyznaje, że cena zabiegu jest dla niektórych właścicieli zaporą nie do przeskoczenia. Na szczęście okazji do przeprowadzenia go taniej jest coraz więcej. Za mniejsze pieniądze wykastrować można swojego zwierzaka np. podczas organizowanego – właśnie przez Arkę – miesiąca sterylizacji, znanego pod nazwą Akcja Sterylizacji. Ceny zabiegów w lecznicach, które biorą udział w akcji, wynoszą 200 zł za kastrację suki (za sukę ważącą powyżej 35 kg – 250 zł) i 120 zł za kastrację psa (lub 170 zł za większego psa). Spis klinik weterynaryjnych, które biorą udział w akcji, znajduje się na stronie Specjalne ceny na zabiegi w wypadku adoptowanych psów czy kotów można też uzyskać w niektórych schroniskach dla zwierząt czy ośrodkach adopcyjnych.
Zachowanie kota po kastracji i sterylizacji, szczególnie w ciągu pierwszej doby po zabiegu, może wydawać się dziwne albo budzić niepokój. Przez pierwsze 24 godziny organizm kota metabolizuje pozostałości narkozy, przez co zwierzak może być ospały i mieć problemy z koordynacją ruchową.
KASTRACJA TAK, CZY... TAK! Zacznijmy może od zasadniczej różnicy. Sterylizacja - ogólnie rozumiane pojęcie uniemożliwienia rozmnażania (podwiązanie narządów rodnych bez usuwania ich, farmakologia) Kastracja - usunięcie narządów rozrodczych Czyli krótko mówiąc używając obu pojęć mówimy poprawnie. Teraz trochę o kastracji Plusy kastracji samców: Minusy kastracji samców: - piesek nie będzie szalał - narkoza jeśli wyczuje cieczkę - w 98% przestanie uciekać na spacerach/ z posesji - zmniejsza się ryzyko raka jąder, prostaty Plusy kastracji suk: Minusy kastracji suk: - brak niechcianej ciąży - narkoza - wykluczenie ropomacicza - zmniejszenie ryzyka nowotworu listwy mlecznej - koniec z cieczką - koniec z lowelasami czatującymi na waszą sucz - zapobiega urojonej ciąży - zapobiega pojawieniu się na jajnikach cyst Chyba zdążyliście zauważyć, że plusów sterylizacji jest nieporównywalnie więcej niż minusów ;) Muszę jednak zaznaczyć, że ten minus to taki 50/50, bo w dzisiejszych czasach można się zdecydować na narkozę wziewną. Narkoza wziewna różni się tym, że jest podawana drogami oddechowymi w postaci gazu. Krótko mówiąc nie kumuluje się w organizmie. FAKTY I MITY MIT: Moja suka nie będzie już taka wesoła, nie będzie chciała się bawić. Wiecie co? Mój pies jest najlepszym dowodem na to, że to gówno prawda ;) Jak miała coś nie tak pod kopułą, dalej ma ;) Także nie musicie się obawiać :) Jej charakter się nie zmieni :)) FAKT: Średnio 12h przed zabiegiem zwierzę nie powinno jeść. Jest to bardzo ważne, ponieważ większość zwierząt na leki anestetyczne reaguje wymiotami. Nie zawsze przed operacją, często w trakcie - może dojść do zachłyśnięcia. MIT: Suka powinna przynajmniej raz zajść w ciążę. Co za bzdura! Nie ma ŻADNYCH medycznych wskazań, aby suka rodziła szczeniaki. Nie prawdą jest to, że ciąża zapobiega ropomaciczu! MIT: Ropomacicze występuje tylko u starych suk Kolejna bzdura! I znowu moja sucz jest tu dowodem. Miała 1,5 roku kiedy podczas sterylki zostało wykryte wczesne ropomacicze. MIT: Zostanie wielka blizna na całe życie Uwierzcie mi, że jeżeli zabieg jest dobrze przeprowadzony nie doszukacie się blizny :) MIT: Zwierzę po sterylizacji przytyje Nieeee, uwierzcie mi to też nie prawda. Jeżeli Twój pies dostaje odpowiednie dla niego porcje karmy to nie grozi mu to :) Znowu przykład moja sucz, jak była chudzielcem tak nadal figura modelki ;D MIT: Chcę żeby mój pies posmakował przyjemności z seksu. Hm no cóż, może Cię zdziwię, ale.... jest naukowo udowodnione, że pies nie odczuwa przyjemności z seksu ;) MIT: Sterylizacja/kastracja skraca życie No cóż.. jest wręcz odwrotnie MIT: Nie powinno się operować suki starszej niż 4 lata No nie wiem. Wolałabym zrobić sterylkę nawet w wieku 8 lat niż później biec w środku nocy żeby ratowali mi sukę z 4kg ropomaciczem ;> No cóż przejdźmy do finansów ;) Ile kosztuje sterylizacja/kastracja? Pamiętamy, że każdy gabinet ma swoje ceny, a cena dobierana jest w zależności od wagi zwierzęcia, ja mogę wam podać tylko ceny "mniej więcej" Duża suka: około 400-500zł Średnia suka: około 350zł Mała suka: około 250zł Duży samiec: około 250zł Średni i mały: około 200zł Twoja wymówka "nie stać mnie na to" na nic się nie zda, bo co roku sterylizacje w wyznaczonych gabinetach są dofinansowywane :) Wystarczy się zainteresować, poszperać ;) Kochani nie znacie dnia ani godziny, każdy dosłownie każdy pies może uciec, a niewysterylizowana suka w cieczce to 80% szans na to, że wróci ciężarna. Sterylizacja aborcyjna to nic przyjemnego, ani podjęcie decyzji przez was, ani wykonanie zabiegu ;) Schroniska pękają w szwach, miliony szczeniąt szukają domów, wiele z nich spędza w schroniskach pół, a nawet całe życie.
gU2W. 129 390 378 296 459 359 211 217 25
czy po kastracji pies przestanie uciekać
